چکیده

در این جستار به رابطه ی میان خاتمیت در اسلام و نظریه ی امامت شیعی پرداخته شده است. خلاصه ی مدعای این مقاله این است که امامت تضمین کننده ی خاتمیت است و راز ماندگاری نظریه امامت و پیوند دو سویه ای است که با کمال دین و خاتمیت دارد.
اگر اصل امامت نفی شود یا خللی بر ارکان آن وارد آید، ابتدا اصل کمال دین و سپس اصل خاتمیت، معنا و پشتوانه ی خود را از دست می دهند.
برای اثبات این مدعا ابتدا انواع روش ها در مواجهه با مساله ی خاتمیت تجزیه و تحلیل گشته و نظریه های متنوعی که در خصوص خاتمیت ابراز شده مورد تبیین قرار گرفته است. در این میان به نظریه ی خاتمیت مرحوم اقبال و نگاه های منتقدانه دکتر عبدالکریم سروش در خصوص رابطه ی امامت و خاتمیت اشاره شده و نظریه ی خاتمیت شهید مطهری به تفصیل مورد توجه قرار گرفته است و تبیین خردپسند، در قالب نظمی منطقی از آن ارائه شده است.
سپس شبهه ی تعارض اصل خاتمیت و اصل امامت مطرح و بدان پاسخ داده شده و فلسفه ی استمرار امامت در رابطه ی دو سویه با اکمال دین و اصل خاتمیت مورد تحلیل قرار گرفته است